жардзянік

жардзянік, -а м. абл.

Жердяной забор.

Жывога толькі і было, што хвост жардзяніку ды воддалек маладзенькія, можа тры гады як пасаджаныя, вішанькі... Лобан. Антон сядзеў, прытуліўшыся да жардзяніка. Савіцкі. Ад саўгаснага цэнтра і як магло схапіць вока ўздоўж вуліцы стаялі размаітыя платы. І парканы, і частаколы, і тыны, і жардзянікі, і плятні. Дуброўскі.